سلام خدمت دوستان عزیز

باتوجه به این که در ماه شعبان هستیم و نیمه شعبان هم نزدیک هست تصمیم گرفتم

در مورد خود انتضار و انتظار چیست؟ بحصی رو داشته باشیم......

برای او که زیباترین پرستنده است 

جای پای توراسرزمین «بطحا»می شناشد.کبعه وفضای حرم وبیرون ازحرم همه می شناسند. توفرزند بهترین بندگان خدایی توپاکی ،توپرهیزکاروگزیدهای صفاتت همه پاکند وچراغی روشن

وپرفروغی که همه رابه راه می خوانی.کسی تورابشناسد یانشناسد ،هیچ باکی نیست ،که

توراهمه می شناسند.هم مردم عرب می شناسندت وهم غیرعرب د ستان توباران رحمت خدایند،یکسان برهمه می بارندوبخشش راازکسی دریغ ندارند. تونرم خویی ،آنقدرنرم خوکه خشم توکسی رانترساند تو نیکخویی، تو نیک طبعی ،توپاکی توهمراویارمردمی دررنج وگرفتاری،بارآدمیان رابردوش می کشی وباخلق وخوی شیرینی که داری همیشه پاسخ شیرینن «آری» برزبان داری.شاید اگردرشهادت وگواهی به یکتایی خداواند مهربان لازم نبود

هرگز «نه»بر زبان نمی آوردی وهمیشه برای پاسخ به نیاز انسان ها،به جای «نه»«آری»

می نشا ندی سخنوران وقتی تورامی بینند ،ناگریر اقرار می کنند که کرم وجوانمردی درتوبه اوج می رسد وکسی رابه بزرگی وجوانمردی تودسترسی نیست .توازسِرحیاچشم برهم می گذاری .

و باز هم دیگران ازشکوه وهیبتی که داری توان آن ندارند که سربالاکنند ودرچهره ات بنگرند.

جایی که توباشی ، کسی رایارای آن نباشد که لب به سخن بگشایت ، مگرآنکه بر لبان  تو لبخندی بنشیند که راه را بردیگران باز می کند.هیچکسی را سراغ ندارم که از خوان بی دریغ نعمت نیاکان تو برخوردار نشده باشد،که به لطف دوستی خاندان تو،هرشروهرمصیبتی از میان می رود ونعمت جای آن رامی گیرد.هرکسی خدارایاد کند واوراسپاس گوید باید پدران تورانیز سپاس گوید وبه یاد آرد دینی که همه به آن رسیده اند از راه پدران توبه مردم رسیده است .توبه قله بلند دین وصل هستی ؛به جای ی که دست  هرکسی به آن نمی رسد.تنهاتویی که پیامبران ازپیش بزرگواری وعظمت جدت راگواهی وبشارت به آمد نش داده اند.تورامی توان شاخه ای دید ،که بر درخت رسالت رسته ای ،ازنژادی پاک وخوش خو وپاک سیرت .تواز خانوادهای هستی که دوستی شان دین است ودشمنی شان کفر .آن سان که خورشید با روشنایی سپید خود،سیاهی شب رامی زداید.  ازفروغ چهره خاندان تو،پرده های تاریکی وظلمت وجهالت از میان می روند وروشنی هدایت همه رادربرمی گیرد. پس ازیاد خدا،یاد خاندان توبر هر چیزی مقدم است. اگرپرهیزکاران رابشمارند ،پدران توبخشش وسخاوت بگشایند ،هیچ سخاوتمند وبخشنده ای ،نمی تواند باآنان برابری کند وبه پایه آنهابرسد.هنگام خشکسالی ،باران مهرورحمتند ودرمیدان رزم،شیران روزگار.نه تنگد ستی باعث کاهش بخشندگی شان می شودونه از توانمندی شان کسی رابه ناحق ،گزندی رسد.